OMONOIA-LAOS: 2011

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Πέμπτη, 19 Μάιος 2011 12:11

Θα ήταν άδικο μετά από την χθεσινή υπεροπροσπάθεια όλης της ομάδας και την κατάκτηση του κυπέλλου να ξεχωρίζαμε ένα ποδοσφαιριστή. Όλοι έδωσαν τα πάντα, όλοι έχουν ίσο μερίδιο στην επιτυχία, όλοι είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Όπως όμως εξελίχθηκε ο τελικός, δεν μπορεί να μην γίνει ειδική μνεία στον τεράστιο Αντώνη Γιωργαλλίδη.

Μετά τον περσινό του τραυματισμό, ο Αντώνης αμφισβητήθηκε όσο ποτέ άλλοτε στη καριέρα του. Ήρθε και εκείνη η κακή εμφάνιση στο Σάλτζμπουργκ και πολλοί βιάστηκαν να τον χλευάσουν και να φτάσουν ακόμα στο σημείο της αχαριστίας και να λένε ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζεται τερματοφύλακα. Ο Αντώνης δεν μίλησε, δεν αντέδρασε, αλλά πείσμωσε. Δούλεψε σκληρά, έκανε αυτοκριτική, δεν άλλαξε τον αδαμάντινο χαρακτήρα του και άρχισε να ανεβαίνει. Κάθε εβδομάδα γινόταν καλύτερος, έκανε εξωπραγματικές αποκρούσεις (θυμηθείτε μόνο αυτήν στο παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Απόλλωνα), έσπασε μεγάλα ρεκόρ (δεν δέχθηκε γκολ σε 18 παιχνίδια!) και ξανάγινε τραγούδι στα χείλη των ΟΜΟΝΟΙΑΤΩΝ. Μέχρι που φτάσαμε στα πέναλτι του τελικού...

Ήταν φανερό, πως ο Αντώνης δεν θα άφηνε κανένα Απόλλωνα να τον κερδίσει. Είχε αυτοπεποίθηση, γνώριζε πως είναι ο καλύτερος, γνώριζε πως οι αντίπαλοι τον φοβούνται. Και πάλι όμως, δεν τον ένοιαζε ο εαυτός του. Με το που απέκρουσε το πέναλτι του Σταύρου, έτρεξε να το αφιερώσει στον Ηλία Χαραλάμπους. Και με την απόκρουση του τελευταίου πέναλτι έγινε ένα με τους συμπαίκτες του και τον κόσμο, έβαλε τα κλάματα από συγκίνηση και μοίρασε χιλιάδες αγκαλιές σε όσους τον πλησίασαν! Τα ίδια και στο σωματείο. Αγκάλιαζε τους πάντες, κοκκίνιζε όταν τον αποθέωνε ο κόσμος, δάκρυσε σε κάποια στιγμή από συγκίνηση, έλεγε σε όλο τον κόσμο "ευχαριστώ που με στηρίξατε". Αυτός είναι ο Αντώνης μας. Αυτός είναι ο άνθρωπος που ήρθε από την Ανόρθωση "ο Γιωργαλλίδης" και είναι σήμερα ο "Αντώναρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ".

Χαρείτε την αντίδραση του Αντώνη όταν απέκρουσε το τελευταίο πέναλτι.

omonoia1.MOV

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά...

Ενας από τους βασικούς κανόνες στο ποδόσφαιρο λέει ότι τα μεγάλα ματς τα κερδίζει η καρδιά. Κι επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά στον τελικό κυπέλλου, με την Ομόνοια να κερδίζει το 13ο τρόπαιο στην ιστορία της, καθώς οι τριφυλλοφόροι επέδειξαν μεγάλα ψυχικά αποθέματα στην ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι, και με απόλυτη ευστοχία και δύο αποκρούσεις του Γιωργαλλίδη, ανταμείφθηκαν στο τέλος σηκώνοντας την κούπα μέσα σε αποθέωση της πράσινης λαοθάλασσας.

Οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές, η διοίκηση και ο κόσμος έχουν κάθε δικαίωμα να πανηγυρίσουν με την ψυχή τους την κατάκτηση του τροπαίου, με το οποίο έσωσαν την παρτίδα μιας δύσκολης περιόδου. Τον ήθελαν πολύ αυτό τον τίτλο και το έδειξαν μέσα στο γήπεδο. Το χρώσταγαν εξάλλου, στον κόσμο τους ως ελάχιστη ανταμοιβή, που όλη τη χρονιά γεύτηκε πολλές πίκρες. Πιο πολύ όμως το χρώσταγαν στον ίδιο τους τον εαυτό.

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά, η Ομόνοια άδραξε την τελευταία ευκαιρία που της δόθηκε, κάνοντας τα κύπελλα της 13, ανεβάζοντας τους οπαδούς της στους εφτά ουρανούς, και μπορεί πλέον να ξεκινήσει τη νέα χρονιά και να ριχθεί στην ευρωπαϊκή πρόκληση που έχει μπροστά της με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Με την κατάκτηση του κυπέλλου, η ομάδα έδωσε παράλληλα απαντήσεις σε όσους την αμφισβήτησαν και σε όσους την είχαν ξεγραμμένη.

Το κύπελλο αυτό φέρει ασφαλώς την σφραγίδα του Νεόφυτου Λάρκου, τον οποίο ο κόσμος θέλει να παραμείνει στον πάγκο. Ο Λάρκου απέδειξε ότι είναι σοβαρός άνθρωπος και επαγγελματίας, αλλά κυρίως «δεμένος» με την Ομόνοια. Όχι μόνο γιατί δέχθηκε και ήρθε να αναλάβει σε μια περίοδο που όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατά διαβόλου και η ομάδα έμοιαζε με ακυβέρνητο καράβι, αλλά κυρίως γιατί, και το δήλωσε, πίστευε σ’ αυτήν την ομάδα. Αναμφίβολα πως ο Λάρκου είναι ότι καλύτερο μπορούσε να προκύψει στην Ομόνοια και η διοίκηση Μιλτιάδη Νεφύτου θα πρέπει να επενδύσει στον Κύπριο τεχνικό.

Μιας και ο λόγος για τη διοίκηση, η αλήθεια είναι πως έκανε λάθη και άλλο τόσο αλήθεια είναι πως κάποια από αυτά τα πλήρωσε ακριβά. Κάποια από αυτά τα διόρθωσε και φάνηκε πως τα διόρθωσε με το να φτάσει η ομάδα στην κατάκτηση του κυπέλλου. Πλέον υπάρχει η επόμενη μέρα. Από τη στιγμή που ο Λάρκου άρχισε να παράγει έργο, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να στηριχθεί από τη διοίκηση και μετά από τον κόσμο. Ο Κύπριος τεχνικός έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει, ωστόσο χρειάζεται συλλογική προσπάθεια για να επιτευχθεί ο στόχος.

Όσον αφορά τον προγραμματισμό, είναι γεγονός πως η Ομόνοια πρέπει να ενισχυθεί, όμως δεν χρειάζεται η διοίκηση και ο προπονητής να επιδοθούν σε «ξήλωμα», γιατί αφενός θα αδικηθούν κάποιοι ποδοσφαιριστές και αφετέρου γιατί το ρίσκο είναι μεγαλύτερο. Μ’ αυτό σε καμία περίπτωση δε λέμε πως δεν πρέπει να γίνουν μετεγγραφές. Ασφαλώς και επιβάλλεται να γίνουν. Θα πρέπει όμως να γίνουν με σύνεση, πολλή, πολλή ψυχραιμία και σύμφωνα με τις πραγματικές απαιτήσεις και ανάγκες της ομάδας.

apo shoutandgoal